Εις Μνήμην

ΑΝΝΑ ΑΒΡΑΜΕΑ (1934-2008) Η Άννα Κατσαντώνη-Αβραμέα φοίτησε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1957). Κατά το διάστημα 1960-1963 με υποτροφία του ΙΚΥ ειδικεύτηκε στην Ιστορική Γεωγραφία στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études, στο Collège de France, και στο Institut de Géographie. Το 1971 άρχισε τη συνεργασία της με την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της Διεθνούς Ακαδημαϊκής Ένωσης “Tabula Imperii Romani”, του οποίου από το 1980 ανέλαβε την εποπτεία. Από το 1964 έως το 1969 υπήρξε επιμελήτρια στην έδρα της Ιστορίας της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Το 1974 υποστήριξε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τη διδακτορική διατριβή της με τίτλο «Η Βυζαντινή Θεσσαλία μέχρι του 1204: Συμβολή εις την Ιστορικήν Γεωγραφίαν». Εκλέχτηκε επίκουρη καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης το 1984, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια το 1988 και Καθηγήτρια το 1994. Αφυπηρέτησε το 2002, οπότε και ανακηρύχθηκε ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα στρέφονταν κυρίως γύρω από την ιστορική γεωγραφία του ελλαδικού χώρου (Θεσσαλία, Πελοπόννησος), ιδιαίτερα κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο.	ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ (1936-2023) Ο Θεοχάρης Δετοράκης, Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, υπήρξε απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στη Βυζαντινή Φιλολογία με τίτλο «Οι Άγιοι της πρώτης βυζαντινής περιόδου της Κρήτης και η σχετική προς αυτούς φιλολογία» (1970). Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, και το διάστημα από το 1978 έως και το 2004 δίδαξε βυζαντινή φιλολογία στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα τόσο μέσα από τη διδασκαλία του όσο και μέσα από την ίδρυση και οργάνωση του Εργαστηρίου Παλαιογραφίας.  Διετέλεσε ερευνητικός υπότροφος του Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Στις βυζαντινολογικές του δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται, εκτός από πλήθος επιμέρους μελετών και συμβολών, μονογραφίες όπως «Κοσμάς ο Μελωδός. Βίος και Έργο» (1979), «Εισαγωγή στη σπουδή των αγιολογικών κειμένων» (1985), «η Βυζαντινή Φιλολογία. Τα πρόσωπα και τα κείμενα» σε τέσσερις τόμους (1995 – ο δ᾽ τόμος υπό έκδοση), «Ανδρέου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου ο Μέγας Κανών» (2025). Παράλληλα με τη βυζαντινή φιλολογία, η Κρήτη βρισκόταν πάντα στο κέντρο των επιστημονικών του ενδιαφερόντων και υπηρέτησε τις κρητολογικές σπουδές με πλήθος δημοσιευμάτων με θέματα, ιστορικά, φιλολογικά, γλωσσικά και λαογραφικά. Κορυφαίο κρητολογικό έργο του είναι η επίτομη «Ιστορία της Κρήτης» (1986) που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Το φθινώπορο του 1985 του απονεμήθηκε το βραβείο “Νίκος Καζαντζάκης” του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης “για την ποιότητα και τη έκταση της επιστημονικής του προσφοράς”.	ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ-OEKLAND (1937-2002) Η Στέλλα Παπαδάκη-Oekland υπήρξε από τα παλαιότερα μέλη του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπηρέτησε σε αυτό 22 χρόνια και συνέβαλε με την ξεχωριστή παρουσία της στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του. Σπούδασε Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διορίστηκε το 1960 μετά από διαγωνισμό επιμελήτρια Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στην Κρήτη και το 1965 μετατέθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, από το οποίο απομακρύνθηκε από τη χούντα. Το 1969 παραιτήθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και το 1970 έφυγε ως υπότροφος του ιδρύματος Alexander von Humboldt στη Γερμανία, όπου συνέχισε τις σπουδές της. Υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «The Illustration of the Byzantine Job Manuscripts» το 1979 στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από το 1975 έως το  1977 εργάστηκε και πάλι στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. Από το 1980 δίδαξε Βυζαντινή Αρχαιολογία στη νεοσύστατη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και από την ίδρυσή του, το 1983, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Υπήρξε εμπνεύστρια και οργανώτρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος στις Βυζαντινές Σπουδές. Δίδαξε επίσης ένα εξάμηνο, κατά το 1991, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η έρευνά της επικεντρώθηκε στα βυζαντινά εικονογραφημένα χειρόγραφα και στα μνημεία της Κρήτης, κυρίως στη μελέτη των τοιχογραφιών τους. Το βιβλίο της Byzantine illuminated manuscripts of the Book of Job: a preliminary study of the miniature illustrations, its origin and development, Athens, Brepols 2009, εκδόθηκε μετά τον θάνατό της.